Yıl sonu ile yıl başının ne farkı var? 31 Aralık ile 1 Ocak arasında ne gibi fark olabilir ki? Sadece yaş hesaplamalarında ve bazı resmi işlemlerde farklıdır. Zira arada 1 yıllık fark vardır. Ama günlük hayatımızda yılın son günü ile ilk günü rutin hayatımız devam eder.   Ancak gel gör ki hakikat hiç de öyle değil. En azından toplumumuzda bir kesim için yıl başı çok özeldir, adeta kutsaldır, belirli ritüeller yapılmadan geçiştirilemez. Bunun için günler öncesinden hazırlıklar yapılır. Ne yapılır mesela? Piyango biletleri alınır 31 Aralık gecesi beklenir. Piyangonun bir kumar türü olduğu, kumarın da haram olduğu(Maide5/90), adı milli olunca piyangonun helal olamayacağı gerçeği bu arkadaşları iç ilgilendirmez. “Ya çıkarsa” deniliyor. Piyangodan para kazanıp da dünyada huzur bulan var mıdır? Ben duymadım. Geçici bir sefa sürerler. Ama sonrası felakettir. Geçmiş piyango talihlilerine bir bakayım ne haldeler diye. Gördüm ki para kısa sürede bitmiş ve sonunda sefil bir hayat başlamış. “Piyango talihsizleri” olmuşlar yani. Huzuru haramda ararsan huzur sana haram olur. Piyangonun bu dünyada sefası sürülse bile ahirette kesinlikle cefası olacaktır. Başka ne yapılır o gece? “Çam ağacı” satın alınır evde süslenir. “Hindi” alınır ve o gece kesilir. Hindi yemek o gecenin olmazsa olmazıdır yani. Normalde hindi yemek helaldir. Ama o gece yersen günah olur. Zira o gece hindi yeme ritüeli Hıristiyanlara aittir. Müslümanın da onlara benzemesi yasaktır. Bir gün önce veya bir gün sonra kessen hindiyi kıyamet mi kopacak? Başka? “Noel baba” kostümlü ucubeler dolaşır sokaklarda, AVM’lerde. Hatta evlerdeki kutlamalarda da Noel babalarını eksik etmezler. Hiç sorgulamazlar “Noel baba bizim neyimiz oluyor?” diye. Başka? “İçki” su gibi akar o gece. “Kumar” da öyle. “Zina” da ha keza. Hulasa o gece günahın nerdeyse her türü işlenir. Bütün bunlar nerede yaşanıyor? Müslüman ülkede. Peki bu sayılanlar İslam’ın neresine denk geliyor? “Ne var bunda canım altı üstü bir yılbaşı kutluyoruz” deyip geçiştirilecek kadar da basit değil. Bu sayılan cürümler bir müslümana asla yakışmaz. Bunların tamamını Hıristiyan alemi yapıyor. Biz de yaparsak kime benzemiş oluruz? Halbuki çok sevdiğimizi iddia ettiğimiz Peygamber(sav) “Kim bir kavme benzerse o onlardandır” (Ebu Davud,H.No: 4031) buyurmamış mıydı? Murat Padak hocanın de dediği gibi, gökleri ve yeri çatlatan bir inanca sahip olan Hıristiyanların dini gününü kutlamak akıl tutulmasıdır. Ne diyorlar Hıristiyanlar? “ Onlar:Rahman çocuk edindi dediler. Yemin olsun ki, öyle bir söz söylediniz ki,sözden dolayı neredeyse gökler parçalanacak,yer çatlayacak ve dağlar toz duman lacaktı”(Meryem,88-90) İsa (as)a “Allah’ın oğlu” diyenlerle “Allah tekdir, İsa da onun kulu ve elçisidir” diyenler nasıl olur da aynı kutlamalarda buluşurlar. Yılbaşı kutlamalarında onlarla beraber olmak bir nevi onların büyük cürmünü onaylamak değil midir? Müslüman kardeşim. Artık bir kendine gel. Tuzağa düşme. Bu konuda Efendimiz’in şu uyarılarına kulak ver de yolunu düzelt: “Bir kavme sevgi muhabbet besleyen onlardandır…” (Ebu Davud,Libas 4/403) Kişi sevdiği ile beraberdir.( Buhârî, Edeb, 96) Peki bu noktada Müslümana düşen ne? Yıl başı için illa da bir şey yapılacaksa o gece genel bir “muhasebe gecesi” olsun. Geçen bir seneyi değerlendirmeli insan. Kârda mıyım zararda m? diye hesap yapmalı. Günahlarına “tevbe” etmeli. Hem de nasuh tevbesinden, yani uslandıran, yola getiren tevbeden. (Tahrim 66/8) Yeni yılla alakalı yeni ve tertemiz bir sayfa açmaya niyetlenmeli. İbadetlerine dikkat etmeli.  Eksikler hemen giderilmeli. Asla ötelenmemeli. Bakınız bugün biz müslümanların en çok yanıldıkları mevzu bu. İbadetleri ötelemek. Bu durum ölümü çok uzak görmeden kaynaklansa gerek. Ölüm kime uzak kime yakın? Bilen var mı? Öyleyse ölüm gelip çatınca şok olmamak için her an hazırlıklı olmak lazım.