Yaşayan Ölüler Şehrinde Çelişkili Tövbeler

Gazze’nin arka sokaklarında bir çocuk-ŞİİR

Gazze’nin arka sokaklarında bir çocuk Soluk soluğa koşuyordu ve ellerinde Horoz şekeri gibi ölümü tutuyordu suspus konuşkan dillerim Çöller kadar sessiz kelimeler Gidip geliyor dilimin ucunda esmer elli çocuk Kudüs kirpiklerimde, küllerinde kıvranan sancılı bir Anka bu gece Ansızın çıkıp gelince siyon yıldızı, dayayınca arsız dudaklarını Çocukların masum dudaklarına, söküp alınca iliklerinden bütün masalları İki mısra arası bir şiire sığışabilir diyorlar çocuk ve barut Yaşayan ölüler şehrinde kan akarken oluk oluk Vicdanıma kan sıçramadı ki diyor insanlık Utanç içinde gölgelere saklıyor kendini aydınlık Sırtını sıvazlayıp ipin ucunda sallanan kelebeklerin Köküne kibrit suyu ,İnsandan önce öldü insanlık Söyle bana Şimdi sana maviyi kim anlatabilir esmer elli çocuk Vahalar küçük bedenlere dar gelecek tabut bu gece Tövbe çukurları kazıyor ironik merhametle kendi bedeninde Ağlama yavrucağım İncinir kirpiklerin Yanar tutuşur Filistin Siyah avuçlarında ana rahminden kopardığın kan Ebabil pençesinde nur senin "parmak uçların" Sakın utanma, saklama yavrucağım Kara olur elleri, kaderi kırılmış kalemle yazılan çocukların Bak Davud’un dudaklarında şaha kalkmış Allahû Ekber Semâda secdeye durmuş küçük ölülere ağlayan melekler Çiçek açmış musallada kara sabun, beyaz güler gibi Yedi kollu şamdan evleri aydınlatsın diye mi öldün sen Şimdi aydınlığı sana kim anlatacak esmer elli çocuk